Wie zorgt er voor onze kinderen als wij er niet meer zijn?

Begin zestig zijn ze: Henk en Geraldine Bosscha. Over een paar jaar gaan ze als pensionado’s door het leven. Een levensfase die zich voor veel leeftijdsgenoten kenmerkt door vrijheid, onbezorgdheid en mooie reizen. Henk en Geraldine hebben echter andere prioriteiten.  

Vijf volwassen kinderen hebben ze, waarvan er twee intensieve zorg nodig hebben. Hilbert (37) heeft autisme en een lichte verstandelijke beperking. Hij woont in een zorginstelling en komt één keer in de drie weken een middag naar huis. Tijd voor een grapje of een dolletje, maar het is óók het moment waarop hij zijn frustraties van de afgelopen weken ongeremd op zijn ouders afvuurt.

Wat als wij er straks niet meer zijn?

Thirza

En dan is er nog hun jongste kind, Thirza (28). Ze kan niet praten, heeft een groei- en ontwikkelingsstoornis en geregeld epileptische aanvallen. Als ze haar bellen speelt Henk liedjes op een keyboard en spreekt met rare stemmetjes. Prachtig vindt ze dat. Dan horen ze haar schaterlachen. Hoe gaan ze ervoor zorgen dat die kleine, maar o zo waardevolle momenten niet uit haar leven gaan verdwijnen als ze er straks niet meer zijn?

Vooruitgeschoven

Het is een vraag die Henk en Geraldine onbewust voor zich uit hadden geschoven. Te druk met andere zaken die op hun levenspad kwamen. Een verhuizing, een zware burn-out waar Henk mee te maken kreeg. April vorig jaar kregen ze via de zorginstelling van Thirza een nieuwsbrief over het door HandicapNL gesteunde Netwerk Rondom, een organisatie die ouders ondersteunt bij het opstellen van een zorgtestament. Die nieuwsbrief bracht ze in beweging.

Zorgtestament

In een zorgtestament kunnen ouders van zorgintensieve kinderen hun wensen tot in detail vastleggen. Het is enerzijds een checklist voor de praktische zaken: Hoe zijn de financiën geregeld? Zijn alle benodigde verzekeringen afgesloten? Maar een zorgtestament dwingt ouders ook na te denken over wezenlijke vragen. Want wie gaat jouw taken als ouder straks overnemen?

Het gemis opvangen

Ouders als Henk en Geraldine hebben een dubbele rol. Als bewindvoerder zorgen ze dat de zorg van Hilbert en Thirza goed is geregeld, maar daarnaast is er de natuurlijke rol van ouder en kind. Die laatste zal nooit helemaal vervangen kunnen worden. Niemand kent je kind zo door en door als jijzelf. Toch zijn er momenten en rituelen te bedenken die dat gemis deels opvangen. Het muziek maken, het knuffelen, een ijsje halen, naar de dierentuin gaan…

Om een goede band met Thirza op te bouwen moet je geduldig zijn

De juiste mensen

Voor die zorg zoeken Henk en Geraldine mensen in hun netwerk. Ze hopen dat hun drie andere kinderen een deel van die zorg op zich willen nemen. Maar ze kijken ook verder. In de kerk bijvoorbeeld, waar Thirza graag komt en de mensen ook iedere keer van haar aanwezigheid genieten. Niet iedereen is echter geschikt voor de taak. Om een goede band met Thirza op te bouwen moet je geduldig zijn. Haar klanken en mimiek kunnen lezen. Dat zoeken van de juiste mensen is een intensief traject.

Gerust de toekomst in

Straks hopen Henk en Geraldine een team van mensen te hebben gevonden die Thirza beurtelings hun zorgtaken kunnen overnemen. Ze richten daar later een vereniging voor op, waar een deel van hun erfenis naar toegaat. De bedoeling is dat het zorgteam op regelmatige basis bij elkaar komt om informatie over de zorg rond Thirza met elkaar te delen.

Weten dat dit geregeld is, biedt rust: het gewicht van alle zorgen om de toekomst van Thirza en Hilbert is al flink afgenomen. Als straks ook het zorgtestament van Hilbert is ingevuld kunnen ze een stuk onbezorgder genieten van hun oude dag.

Help mee!

HandicapNL vindt het belangrijk dat kinderen met een handicap goed terechtkomen als hun ouders er niet meer zijn. Daarom ondersteunen wij initiatieven zoals het ZorgTestament. Deze steun is volledig afhankelijk van donaties. Sta jij achter deze missie? Word nu donateur van HandicapNL!

Ja, ik word donateur