In 2006 is het VN-verdrag Handicap opgesteld. Nederland zette in 2016 een belangrijke stap door het VN-Verdrag Handicap te ondertekenen. Best laat, er waren ons toen al 150 andere landen voorgegaan. Wij leggen je uit waarom het belang van dit verdrag onverminderd groot blijft.

Cijfers onder de loep

Volgens cijfers van de Rijksoverheid hebben 2 miljoen Nederlanders een beperking. Dat zijn ongeveer 1 op de 9 mensen. De arbeidsparticipatie onder deze groep is laag. Van alle mensen met een beperking die kunnen werken, heeft volgens het CBS bijna de helft geen baan (2021). Bovendien blijkt uit onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau (2020) dat 1 op de 5 mensen met een handicap zich weleens gediscrimineerd voelt.

Dat schreeuwt om verandering!

Doelstellingen van het VN-verdrag Handicap

Het verdrag heeft duidelijke doelstellingen. Zo moeten mensen met een beperking gelijke rechten hebben op het gebied van onderwijs, werk, vrije tijd en zorg. Het pleit voor toegankelijkheid in brede zin: van gebouwen en vervoer tot informatie en communicatie.

Het verdrag en HandicapNL

De missie van HandicapNL sluit perfect aan op de doelstellingen van het VN-verdrag. Wij streven naar een inclusieve samenleving, waarin alle mensen – met en zonder beperking – samenleven. Dat noemen we de SamenWereld. Een samenleving waar mensen met een beperking er onvoorwaardelijk bij horen en mee kunnen doen. We omarmen diversiteit. Daarom zijn we er voor mensen met een verstandelijke beperking, fysieke beperking, cognitieve beperking of een ernstig meervoudige beperking. We zijn trots op onze projecten en initiatieven die deze inclusiviteit bevorderen.

Het verdrag in 4 grondslagen

Het verdrag bestaat uit 50 artikelen en is gebouwd op vier kernpijlers:

• 1. Gelijkheid.
  Iedereen heeft recht op gelijke mogelijkheden en kansen. Mensen met een beperking hebben recht op extra hulpmiddelen, zodat ze deze gelijke mogelijkheden en kansen krijgen. Voorbeeld: Een dove man moet met zijn werkgever een belangrijk gesprek voeren over zijn mogelijk ontslag. Om dit gesprek zo goed mogelijk te kunnen voeren, vraagt hij om een doventolk. De werkgever mag hem dat niet weigeren.

• 2. Doeltreffend maar niet onevenredig belastend.
  Dit betekent dat aanpassingen voor een betere toegankelijkheid gedaan moeten worden, maar geen extreme hinder aan anderen mogen bezorgen. Voorbeeld: Werknemers die minder energie hebben door een chronische ziekte, hebben recht op aanpassing van de werktijd. Maar alleen zó dat het geen onevenredig nadelige gevolgen heeft voor het bedrijf.

• 3. Toegankelijkheid.
  Iedereen moet volledig mee kunnen doen aan het dagelijks leven. Knelpunten zijn bijvoorbeeld: ontoegankelijke stations, kantoren, theaters, winkels, horeca, betaalautomaten. Maar ook ontoegankelijke websites op het internet.

• 4. Zelfstandigheid.
  Iedereen moet de mogelijkheid krijgen zoveel mogelijk handelingsbekwaam en onafhankelijk te kunnen zijn. Voorbeeld: Een vrouw met psychische problemen woont zelfstandig. Voor het voeren van haar administratie heeft zij 1 keer per 2 weken ondersteuning. Hierdoor houdt zij de regie over eigen leven.

Gelijke kansen voor iedereen!

Hoewel het VN-verdrag Handicap een goede stap vooruit is, zijn we er dus nog niet. De urgentie is nog steeds hoog, want iedere dag worden er nog kansen gemist en levens beïnvloed. HandicapNL maakt zich hard voor een inclusieve samenleving waarin iedereen gelijke kansen heeft. Steun ons door het tekenen van de petitie voor een normaal dagelijks leven voor iedereen.

Teken de petitie