Nicolet kreeg 15 jaar na haar hersenletsel de genadeklap: ‘Het heeft me jaren gekost om in te zien dat ik grenzen had’ 

Nicolet kreeg 15 jaar na haar hersenletsel de genadeklap: ‘Het heeft me jaren gekost om in te zien dat ik grenzen had’

Nicolet wordt op haar 28ste in volle vaart aangereden en de lucht in geslingerd. Het hersenletsel dat ze oploopt verandert haar leven voorgoed. Op wilskracht en doorzettingsvermogen blijft ze vijftien jaar lang op de been en leidt ze een relatief gelukkig leven. Maar dan stort ze alsnog in. “Ik denk dat maar weinig mensen wisten hoe moe ik was.”

Na haar ongeluk ligt Nicolet tien dagen lang in coma in het ziekenhuis, waarna ze anderhalf jaar revalideert om weer fatsoenlijk te leren lopen, praten en eten. Door hersenletsel heeft ze nog veel restverschijnselen ze is snel uitgeput en raakt vaak geëmotioneerd: “Ik vergelijk me met een kapotte accu, in de winter. Hij laadt maar tot 60 procent op en loopt verschrikkelijk snel leeg.”

Nicolet besluit evengoed alles uit het leven te halen. “Gewoon de schouders eronder, zo ben ik opgevoed. Het idee dat ik niet volledig zou herstellen was voor mij nicht im Frage.” In de jaren die volgen houdt ze zichzelf op wilskracht staande. Haar doorzettingsvermogen levert haar veel moois op, maar tegelijkertijd leidt het ook tot ellende. “Ik ging constant over mijn grenzen heen. Maar liet het nooit merken. Ik denk dat maar weinig mensen wisten hoe moe ik was.” Ze houdt het vijftien jaar vol, en dan gebeurt het onvermijdelijke. “Ik viel gewoon om. Het ging niet meer.”

De kunst van het revalideren: #17 je grenzen opnieuw leren kennen

Zelfs Nicolet ziet op dat moment in dat ze hulp nodig heeft. Rond 2010 meldt ze zich voor de tweede keer bij het revalidatiecentrum. “Verdomme”, dacht ik. “Nu moet ik er toch bete mee leren omgaan, anders word ik straks een chagrijnig oud wijf.” Het traject loopt op niets uit. “De eerste psycholoog ging al snel op reis. De volgende kreeg een burn-out, dus toen kreeg ik weer een andere. Dat schoot niet op.”

Ik denk dat bij de revalidatie meer aandacht moet komen voor mentaal herstel.

Een op maat gemaakt programma voor sociale revalidatie had haar – ondanks dat ze niet snel om hulp zal vragen – in die 15 jaargoed kunnen helpen. “Ik denk dat bij de revalidatie meer aandacht moet komen voor mentaal herstel, naast het fysieke. Hoe je met die teleurstelling en dat gevoel van onmacht om kan gaan. Het heeft mijvijftien jaar gekost om in te zien dat ik grenzen had. Dat is een enorm frustrerend traject geweest.” 

 

Steun het Re>Start programma:

Nicolet heeft jarenlang haar eigen onbewuste grenzen genegeerd om te voldoen aan haar eigen verwachtingen en die van de maatschappij. De hulp om in te zien dat je grenzen en je leven door hersenletsel kunnen veranderen ontbreekt. HandicapNL vindt dat persoonlijk coaching tijdens of na revalidatie vanaf het begin van het traject ingebed moeten zijn. Met persoonlijke begeleiding van professionals kunnen mensen – die na een ongeluk of ziekte een handicap hebben gekregen –  de kunst van het revalideren beter onder de knie krijgen. Teken jij voor vergoeding van sociale revalidatie?

Teken de petitie voor sociale revalidatie op maat

Lees ook de verhalen van Linda en Barry:

Steun revalidanten met een donatie Steun revalidanten met een donatie
Pepijn: “Ik dacht, wat doe ik hier? Revalideren is voor oude mensen.” Pepijn: “Ik dacht, wat doe ik hier? Revalideren is voor oude mensen.”