Toegankelijkheidstest Festival De Zon: met je rolstoel hobbelen over een oceaan van gras

Festival De Zon had vorig jaar zo’n last van een wolkbreuk dat die editie nu te boek staat als De Regen. Gelukkig was dit jaar tijdens het Pinksterweekend het zonnetje wel aanwezig in De Tuinen van West in Amsterdam. Ervaringsdeskundige Frank Teklenburg kon daarvan genieten toen hij samen met zijn collega het festival testte op toegankelijkheid.

Festival De Zon is een eigentijds Amsterdams festival voor mensen die wereld met een korreltje zout nemen. Inclusie is daarin een kleine stap. Bij de editie van dit jaar wilde de organisatie meer aandacht besteden aan feestgangers met een handicap. Op hun website hadden ze de aanwezige voorzieningen overzichtelijk op een rijtje gezet. Erg handig, maar toch kwamen Lianne en ik voor enkele onverwachte kleine uitdagingen te staan.

Uitdaging 1: waar is de Pendelbus?

Als je met de auto kwam waren er bij het festivalterrein enkele parkeerplaatsen gereserveerd voor mensen met een handicap. Wij kwamen met openbaar vervoer naar het festivalterrein en namen dus een andere route. Vlakbij Station Sloterdijk stond een rolstoegankelijke pendelbus op ons te wachten. Maar waar konden wij opstappen?

Toen wij uit de stationshal kwamen stond de opstapplek aangegeven met een verwijsbord. Dat is gemakkelijk, zou je zeggen. Maar als je de borden volgde kwam je uiteindelijk bij een trap die naar beneden ging en er was in de verre omtrek geen ramp of afrit te zien.

Wat te doen? Improviseren dan maar. Uiteindelijk zijn Lianne en ik door de parkeergarage van een naastgelegen hotel op de juiste verdieping terecht gekomen. Hierna was de halte makkelijk te spotten door de grote groep feestgangers die al stonden te wachten. Bij de pendelbus werd ik als eerste ingeladen en met een volle bus vertrokken wij naar het festivalterrein.

Pro-tip voor organisatoren: Let op je signing. Het is zonde als je speciale voorzieningen niet gevonden kunnen worden.

Uitdaging 2: waar is de entree?

De bus stopte bij een halte zo’n tien minuten lopen/rollen van het festivalterrein. Trouw volgden wij de stoet met feestgangers richting de entree. Wij wisten echter niet dat er twee(!!) entrees waren: een waar je makkelijk met je rolstoel doorheen kon en een met enorm veel kuilen, vervelende graspollen en een dijkje.

Omdat de eerste niet goed was aangegeven kwamen wij helaas terecht bij de laatste. Als dit het terrein zou worden voor de rest van de dag dan waren wij de sigaar. Gelukkig was na de entree het terrein wat vlakker en dat was voor mij als rolstoelgebruiker een enorme opluchting.

Pro-tip voor organisatoren: Speciale ingang voor mensen met een handicap? Geef dit aan met een duidelijk verwijsbord en/of instrueer je hulpvaardige medewerkers.

Uitdaging 3: gras, gras en nog meer gras.

De locatie van Festival De Zon was lekker groot opgezet met zeven stages. Direct bij binnenkomst kwam je al enkele leuke absurdistische festivalactiviteiten tegen. Zo was er een ballenbak, een naai-atelier en een plek waar enthousiast touwtje werd gesprongen.

Er was ook lekkere muziek! Via de buitenste ring waren twee populaire podia via een route met platen met elkaar verbonden, voor de overige moest je een oceaan van gras oversteken.

Dit zou een probleem kunnen zijn op een regenachtige festivaldag, maar gelukkig voor ons was het droog en zonnig. Hierdoor was de grote grasvlakte nét te doen. Gewoon rustig rijden met je elektrische rolstoel en als je met een handbewogen rolstoel kwam dan had je wat lichte ondersteuning nodig.

Pro-tip voor organisatoren: Maak met rijplaten of vlondervloer een soort ‘main street’, zodat je makkelijk met een rolstoel van de ene kant van het terrein naar de andere kant kan komen.

Uitdaging 4: de Geertruida

De organisatie van het festival had voor de verschillende podia een paar obscure namen bedacht. Zo kon je ‘maximaal euforisch trancerave bangen’ bij Maaaiiin, ‘lekker schuren’ bij de Wasserette en genieten van extatische housebeats bij de Afsaus.

Voor de punkmuziek mocht je naar de Geertruida. Dit podium was fraai vormgegeven in een donkere tent. Maar om in die tent te komen had je als rolstoelgebruiker wel wat extra lef nodig. De ramp was stijl en glad en eenmaal binnen kwam je in een krap donker doolhof terecht. Lang heb ik het daar niet vol gehouden, en dat kwam niet door de lekkere herrie. Een voordeel: door de steile ramp was ik héél snel buiten.

Pro-tip voor organisatoren: Maak voordat het festival begint alvast een rondje met een rolstoel(gebruiker). Zo weet je meteen of jouw aanpassingen werken.

Uitdaging 5: een drankje halen

Om heel eerlijk te zijn vind ik het altijd wel makkelijk om mijn bestelling aan vrienden door te geven. Dat scheelt een hoop gedoe. Maar mocht ik ineens de drang hebben om zelfstandig een baco te halen dan is het wel makkelijk om een bar te hebben die bereikbaar is.

De grote dranktenten bij De Zon hadden helaas allemaal een soort extra drempel voor de bars. Hierdoor was het moeilijk om een bestelling door te geven of de pinautomaat te bedienen. Tja, dan maar Lianne aan het werk zetten om een drankje te scoren (grinnik).

Pro-tip voor organisatoren: Het ligt natuurlijk aan de grote van je festival, maar één verlaagde bar scheelt al een hoop ongemak. Meer mag natuurlijk ook.

Uitdaging 6: hoeveel complimenten mag je geven?

Als je de eerste vijf uitdagingen hebt gelezen zal je wel denken ‘Hey Frank, het was vast een pittige opdracht om dit festival te testen, hè?’ Mijn antwoord daarop: nou dat viel eigenlijk wel mee.

De eerder genoemde uitdagingen waren enkel lichte obstakels. Het festival is best wel toegankelijk en met wat kleine aanpassingen is De Zon straks nóg toegankelijker.

 

De organisatie had enorm haar best gedaan. Zo was er een aangepast toilet, een tillift, een prikkelarme ruimte, kluisjes op rolstoelhoogte, een plek om medicijnen te koelen, een verpleegkundige, een rolstoeltoegankelijke pendelbus en waren er gezellige medewerkers die allemaal bereid waren om je te helpen. Dat zijn flink wat voorzieningen!

Ik voelde mij echt welkom op het festival en dit verzacht natuurlijk enkele tekortkomingen.

Pro-tip voor organisatoren: kleine stappen naar een mooi toegankelijk festival zijn nog steeds mooie stappen!

De organisatie van Festival De Zon staat open voor feedback en gaat hiermee aan de slag. Ik ben benieuwd naar hun volgende stap. Ze hebben in ieder geval een goed richtingsgevoel.