Fleur (22) is een van de eerste die het intensieve programma van het Erik Scherder Huis mag volgen. Zo kan zij na een ongeval met zwaar hersenletsel werken aan haar toekomst. “Het Erik Scherder Huis biedt je zoveel. Je wordt zelfredzaam gemaakt. Binnen in de maatschappij ook. Dat is gewoon een goede volgende stap.”

Voor haar ongeluk zat Fleur in 5-havo en wilde zij later toegepaste psychologie studeren. Maar in een ogenblik veranderde dat. “Het was 18 februari 2019. Ik was 18 en ging op de scooter naar mijn werk. Bij het oversteken reed ik per ongeluk door rood en werd ik aangereden. Na het ongeval brachten ze me naar het VU in Amsterdam. Daar heb ik toen 2 à 3 weken in coma gelegen.”

Nadat ze uit haar coma ontwaakte ging Fleur revalideren in het Daan Theeuwes Centrum. “Ik was eigenlijk iets te slecht voor het Daan Theeuwes Centrum maar ze durfden daar de gok aan. Als ik nu op filmpjes zie hoe slecht ik er aan toe was… Ik kon niet praten, niet lopen.”

Volop revalideren

“In het Daan Theeuwes Centrum kreeg ik alle therapieën die er zijn. Ergo, fysio, logopedie, zangtherapie, neuropsychologie. Ik keek het meeste uit naar de fysiotherapie. Natuurlijk zijn alle therapieën belangrijk, maar ik wilde gewoon weer lopen. In het begin kon ik niet eens rechtop in mijn bed zitten. Dan viel ik zo om. Maar later ging ik van zitten naar traplopen. Ik heb daar echt alles opnieuw moeten leren. Praten dus ook.”

“Ik ben denk ik wel verder gekomen dan ze hadden verwacht. Dat ligt zeker ook aan de intensiteit van de revalidatie in het Daan Theeuwes Centrum. Bijvoorbeeld dat je iedere dag aan het oefenen en trainen bent en dat je wordt uitgedaagd. Ik stond op en ik ging met een verpleger lopend naar de ontbijtzaal. Dus mijn therapie begon al bij het aankleden. Het leven was eigenlijk therapie.”

Thuis

In totaal heeft Fleur anderhalf jaar gerevalideerd in het centrum. Daarna mocht ze naar huis, maar die overgang was voor haar moeilijk. “Ik was wel weer lekker thuis, maar het was lastig om te zien hoe mijn vrienden gewoon naar hun opleiding of hun werk gingen. En wat deed ik eigenlijk nog? Ik had destijds één keer in de week fysio, meer niet. Want toen had ik nog niet de zelfstandigheid om zelf naar de sportschool te gaan. Ik was 20. Het was heel confronterend. Iedereen deed zijn eigen ding.”

“Hersenletstel doet van alles met je. Het doet wat met je familie, met je naasten, je vrienden. Je vriendengroep kan zich natuurlijk heel erg beperken. Dat is bij mij gelukkig niet gebeurd. Daar heb ik echt heel veel geluk mee gehad. Maar hersenletsel heeft in principe invloed op alle relaties die je hebt. Op werk, school, vrienden. Gewoon op je hele leven. Het verandert alles. Echt alles.”

Erik Scherder Huis

De ‘oude’ toekomst van Fleur is weg. Maar ze wil nog wel maximaal meedoen in de maatschappij. Die kans krijgt ze via het Erik Scherder Huis. Want na de revalidatie kan nog vooruitgang worden geboekt met een intensief programma vol met studie, werkstages en psychische en sociale begeleiding.

Fleur is een van de eerste 35 jongeren die het programma in het Erik Scherder Huis gaat volgen. “Tijdens revalideren wist niemand wat ze konden verwachten van mijn herstel. Ik denk dat ik nog niet het maximale heb bereikt. Ik ga niet voor niks naar het Erik Scherder Huis. Ik ga me daar 5 dagen per week helemaal de tyfus werken, als ik het zo mag zeggen. Ik hoop daar mentaal en fysiek vooruit te gaan. En mezelf te ontwikkelen in zelfstandigheid en in de maatschappij. Misschien al met een baan. Of met school. Het gaat me sowieso iets goeds opleveren.”

Nog even en dan kan Fleur aan de slag in het Erik Scherder Huis. “Ik ben keihard aan het aftellen. Wel elke dag in de spits naar Amsterdam, maar dat kan ik er wel bij hebben. Ontbijtje mee, alsof ik een kantoorbaantje heb van 9 tot 5. Maar dan een waarbij ik gelukkig niet saai achter de computer zit.”