Inge Vuijk en haar man Coen zijn de oprichters van Rehab Academy (2013). Rehab Academy heeft als doel om mensen met een fysieke beperking weer volledig mee te laten doen in de maatschappij. “We leren deze mensen hoe ze – ondanks dat ze misschien trager zijn geworden of zich anders gedragen – opnieuw kunnen invoegen in de snelle wereld.” 

Inge herinnert zich nog goed dat ze jaren geleden voor het eerst bij haar zwager thuiskwam. “Ik zat toen al in het revalidatie-vak”, vertelt ze, “en dat bezoek was echt een eye-opener. Mijn zwager heeft een dwarslaesie. Als professional zit je dan heel erg op dat medische stuk. Maar hoe het daarna thuis met iemand gaat, daar heb je geen idee van. Mijn zwager bijvoorbeeld, had zijn kind van twee jaar oud een tuinbroek aangedaan zodat hij hem met één hand kon optillen. Over zulke dingen had ik nog nooit nagedacht.”

Opleiden

Revalideren is leren. Dat is de sleutel tot succes, volgens Inge en Coen. Inge legt uit: “Mensen uit de revalidatie – de professionals – hebben er niet voor geleerd om een ander iets te leren. Zij zijn van het zorgen. En dat is natuurlijk ook heel belangrijk, maar het is niet alles.” 

Wij geloven dat een revalidant als het ware moet worden opgeleid voor zijn of haar nieuwe leven. 

Ze vervolgt: “Het grootste verschil tussen professionals en opleiders, is dat opleiders vragen stellen en professionals antwoorden geven. Je merkt dat professionals het moeilijk vinden om mensen te laten vallen, letterlijk en figuurlijk. Terwijl je daar juist zoveel van leert.” 

Meedoen

Alles bij elkaar opgeteld, ontstond het plan voor de Rehab Academy. In 2013 werd dat plan realiteit. Rehab Academy werkt met verschillende op maat gemaakte programma’s. Eén van die programma’s heet ‘Meedoen!’ en wordt gesteund door HandicapNL. ‘Meedoen!’ draait om het opnieuw vinden van je plek in de maatschappij.

Wat kan wél?

“Wat wij vooral doen”, vertelt Inge, “is iemand perspectief geven van wat wél kan, in plaats van benadrukken wat niét meer kan. We laten ze afkijken bij anderen in een vergelijkbare situatie en brengen ze in onbekende situaties, waardoor ze in oplossingen leren denken. En grenzen herkennen, grenzen verleggen – dat soort dingen. Eigenlijk gewoon jezelf herontdekken, samen met je omgeving. Want dat is met revalidatie: je revalideert nooit alleen.”

Wij willen iemand perspectief geven van wat wél kan, in plaats van benadrukken wat niét meer kan. 

Inge vertelt over de mensen die bij hun programma instromen: “Soms zijn deelnemers mensen die nog net in hun revalidatietraject zitten of deze pasgeleden hebben afgerond. Maar soms zijn het ook mensen die na 20 jaar ineens vastlopen en dan bij ons aankloppen met de vraag of we willen helpen.”  

Waar je het voor doet

Inge noemt vol trots een aantal voorbeelden van oud-deelnemers van het Meedoen-programma. Het verhaal van Cynthia bijvoorbeeld, een jonge meid die op haar vijftiende verkeerd terecht kwam tijdens het trampolinespringen en van de dokters te horen kreeg dat ze waarschijnlijk nooit meer zou kunnen lopen. 

“Zij kwam totaal afhankelijk bij ons binnen. Haar moeder hielp haar met aankleden, bijvoorbeeld. Dat kon ze prima zelf, alleen duurde het iets langer. Ze heeft bij ons ontdekt hoe ze zich zelfstandig kan redden – niet alleen binnenshuis, maar juíst ook daarbuiten. Nu reist Cynthia alleen met de trein, doet ze boodschappen, studeert ze, enzovoorts. Dat maakt mij ontzettend blij!” 

Lastige liefde

“Maar we zien ook geliefden die samen in een zorgrelatie terechtkomen”, vervolgt ze, “en dat niet willen. Die willen liefdespartners blijven. Dat betekent dat degene met de beperking zich niet afhankelijk moet opstellen en de partner vaker ‘nee’ moet leren zeggen. Dat is natuurlijk hartstikke moeilijk, want je houdt van iemand en je wil diegene helpen.”

Hoe help je iemand écht verder? Wij geloven dat het belangrijk is om iemand te stimuleren om het zélf te doen.

Inge en Coen laten mensen nadenken over de vraag hoe je iemand uiteindelijk écht verder helpt: door je geliefde – of kind of goede vriend – z’n kleren aan te doen, net als Cynthia’s moeder heel begrijpelijkerwijs deed, of door diegene te stimuleren het zélf te doen?

(Tekst gaat verder onder afbeelding)

Kiten op het strand

Inge herinnert zich een vader van twee puberjongens die in een rolstoel terecht was gekomen. “Die man was voorheen echt zo’n meevoetballende papa, maar dat kon nu ineens niet meer. Hij ging samen met ons op zoek naar een nieuwe manier om toegang te krijgen tot dat vader-zoon-gevoel. De sleutel bleek ‘m te zitten in kiten op het strand. Dat was eerst even zoeken natuurlijk, hoe hij die kite vast moest houden. Maar een week later heeft hij er toen drie gekocht. Geweldig.”  

Droom: overbodig zijn

Inge’s droom als het gaat om de Rehab Academy? “Dat wij niet meer nodig zijn”, antwoordt ze vastberaden. “Ga maar eens Google’en op ‘revalidatie’ en je ziet iemand in een loopbrug. Ik hoop dat dáár verandering in komt: dat we de persoon centraal gaan zetten, in plaats van diens aandoening. En dat we focussen op leren meedoen in het echt leven, zodat het zwarte gat na iemands revalidatie verdwijnt.”

Invoegen in de maatschappij

De ervaringen van Inge laten zien hoe belangrijk het is dat er na een medisch revalidatietraject ook aandacht is voor het opnieuw invoegen in de maatschappij. Helaas geldt voor 99% van alle revalidanten in Nederland dat er niet zo’n op maat gemaakt programma is. Voor hen stopt de revalidatie als ze thuiskomen uit het revalidatiecentrum.

Word supporter van Re>Start!

Daar wil HandicapNL verandering in brengen. Re>Start helpt mensen hun leven weer opbouwen na het revalidatiecentrum. Samen met professionals maken ze een persoonlijk plan voor hun nieuwe leven en krijgen concrete hulp. Dit is is noodzakelijke hulp die niet wordt vergoed door overheid of verzekeraar. Word nu supporter van Re>Start door middel van een maandelijkse donatie en help mee! Lees hier alles over Re>Start.