Meredith – Met een handicap een kind opvoeden, kan dat???

‘Is het wel verstandig dat jullie aan kinderen beginnen?’ ‘Weet je waar je aan begint, hij kan helemaal niet voor zijn kind zorgen.’ Zucht, ja deze teksten hebben wij van verschillende kanten gehoord….

Ik weet nog wel dat 6 jaar geleden toen wij net waren gestart met ons fertiliteitstraject, de artsen ons aanraadden om ook een afspraak te maken bij een maatschappelijk werkster. Van mijn man hoefde het niet zo nodig, maar mij leek het wel belangrijk. Het was immers niet niks wat we gingen doen. Na een paar goede gesprekken besloten we om een afspraak te maken.

Waar bemoei je je mee?

De eerste keer liep het gesprek een beetje stroef, maar dat was natuurlijk ook logisch. We kenden die vrouw immers helemaal niet en zij ons niet. Op een gegeven moment kwamen ook de vragen en opmerkingen als: of het wel verstandig was dat wij aan kinderen begonnen. Vooral omdat het kind dan als enige in de klas in zo´n situatie zit en hoe zal het voor het kind zijn. Toen ik haar vroeg wat ze daar precies mee bedoelde, zei ze: ‘ja want het kind heeft op een gegeven moment geen vader meer’.

Ik legde haar uit ‘euhh, m´n man gaat niet dood. En als mijn man op een gegeven moment wat minder kan, dan gaat hij er alles op alles aan doen om dan andere dingen met z´n kind te doen.’ Ik legde haar ook uit dat wij heus niet het eerste gezin worden waarbij één van de ouders een aandoening heeft. Je ook zat alleenstaande ouders hebt. Mogen die dan ook geen kinderen hebben… Terwijl ik daar zat begon ik steeds meer spijt te krijgen dat we gekozen hadden voor een maatschappelijk werkster. Ik dacht echt: ‘Waar bemoei je je mee?’

Kijk, ik vind het prima als mensen vragen hoe we het gaan doen als mijn man nog minder kan, maar waarom zo negatief? Waarom niet kijken naar wat we/hij wel gaat kunnen? De andere afspraken ging het gelukkig over andere onderwerpen, onder andere ging ze met ons samen kijken welke behandelingen er allemaal zijn binnen het fertiliteitstraject.

Telkens verdedigen

Maar ook onze huisarts kwam met dezelfde soort vragen en opmerkingen. Ik zat eens voor mijn schouder bij de huisarts. Toen ze ineens out of the blue een opmerking maakte van: ‘Is het wel verstandig als jullie aan kinderen beginnen, hoe zou het voor het kind zijn, dit gun je een kind toch niet?’ Ook hier probeerde ik mezelf in te houden, ik werd zo boos!! Ik dacht: `ik vroeg niet eens jouw mening en dan drop je even dit. En het bleef niet bij deze ene keer.

We hebben ook vaak van andere mensen bepaalde vragen gehad rondom dit onderwerp, telkens weer moeten wij ons dan verdedigen. Tuurlijk zal niet alles perfect gaan, maar wie is er perfect? Tuurlijk zal mijn leven er heel anders uit gaan zien, en dat accepteer ik ook. Mijn man zal als het zo ver is vanuit het ziekenhuis ook handvatten en tools krijgen hoe hij bepaalde dingen kan doen bij zijn kind. Zijn fysiotherapeut heeft hem ook een paar jaar geleden al bepaalde dingen laten zien en doen. Ja, mocht het zover zijn, dan zal ons leven een hele andere invulling hebben, maar wij willen dit met open armen ontvangen….

Meredith (35 jaar) schrijft op haar blog Huisje Boompje Handicap openhartig over haar leven met haar man Arjan en hun pogingen om samen een gezin te stichten. Arjan heeft een genetische afwijking (spinocerebellaire ataxie) die zich pas is gaan uiten op zijn 30e, en die soms voor uitdagingen zorgt. Maar hun onvoorwaardelijke liefde overwint alles.

Een waardevol dagelijks leven: teken het manifest

Veel mensen ervaren dagelijks hinder van hun handicap, niet vanwege hun beperking, maar vanwege de manier waarop de maatschappij zich (bewust danwel onbewust) opstelt. HandicapNL strijdt voor een inclusieve maatschappij en het toegankelijker maken van Nederland. We stoppen niet voordat iedereen met een handicap een normaal dagelijks leven lijdt, net als ieder ander. Teken hieronder ons manifest, want vele stemmen maken samen een sterk geluid.