LinkedIn is vol lof over inclusiviteit op McDonald’s werkvloer

Je bent 15, wil graag je eigen zakcentjes verdienen en je hebt een handicap. Hoe makkelijk kom je dan aan een bijbaantje? En nog belangrijker: hoe hard denkt je werkgever met je mee zodat jij je werk met een beperking goed kan uitoefenen en vol kan houden?

Voor sommige werkgevers klinkt het als een lastig vraagstuk. Maar dat dat absoluut niet zo hoeft te zijn bewijst de werkgever van Teun. Teun heeft het syndroom van Apert. Sinds kort werkt hij bij de McDonald’s in Amersfoort achter de kassa. En dat gaat van een leien dakje! De vader van Teun plaatst op LinkedIn een bericht over hoe mooi het is dat Teun’s werkgever zo inclusief is. Het levert een bak met positieve reacties op.

Vader Jeroen is zelf werkzaam bij HandicapNL en daarmee voorvechter van inclusiviteit op de werkvloer. Niet meer dan logisch dat hij trots deelt hoe zoon Teun met hulp van zijn nieuwe werkgever een 5-sterren prestatie neerzet ?

En dat roept heel veel positieve reacties op!

Er zijn gelukkig heel veel mensen die inclusief werkgeverschap een ‘must’ vinden.

Want een gevoel van ’gewoon mee kunnen doen’, daar gaat het om.

Terecht wordt opgemerkt dat het benoemen van iemands handicap in een review over diens service eigenlijk helemaal niet nodig is.

Maar Jeroen geeft aan hier juist blij mee te zijn omdat dit aangeeft dat mensen met een handicap eindelijk eens zichtbaar worden in dergelijke functies.

Blijkbaar is inclusiviteit op de werkvloer bij McDonalds niets vreemd. Meer mensen delen hun positieve ervaring.

Het bericht gaat zo viraal dat zelfs de ‘hoge piefen’ van de McDonalds worden bereikt. Die als klap op de vuurpijl alle lof neerleggen bij de franchisenemer in Amersfoort.

Goed kijken en aandacht besteden aan collega’s is mensenwerk. Jeroen staat daarom ook nog stil bij de persoon die Teun zo goed begeleidt op de werkvloer.

Wat vindt de inclusieve restauranteigenaar van alle lof die hij krijgt? Ook hij reageert nog even op Jeroen’s post. Bescheidenheid siert de man, want hij weet de spotlight op Teun te zetten en niet op zijn werkgeverschap.