Kees Momma – Al 65 jaar liefde, maar ook gebreken
Kees Momma (56) heeft autisme. Hij werd bekend door de documentaire ‘Het beste voor Kees’, waarin we van dichtbij zien waar hij in zijn dagelijks leven tegenaan loopt. Aan regisseuse Monique schrijft Kees regelmatig brieven over hoe het met hem gaat. Deze keer schrijft hij over het 65-jarige huwelijk van zijn ouders.
Beste Monique,
Vandaag is het 29 september. Een heugelijke dag in onze familie, want het is de trouwdag van mijn ouders. Dit jaar wel een heel bijzondere, mag ik wel zeggen. Mijn ouders vieren namelijk hun 65-jarig huwelijk. Dat is toch wel uniek. Het komt maar heel weinig voor dat man en vrouw het zo lang met elkaar volhouden en lief en leed delen.
Briljanten huwelijk
Wetenswaardigheid: indien men 65 jaar getrouwd is, ontvangt men de status ‘briljant’. En het ís ook een briljant huwelijk want mijn ouders hebben altijd bijzonder veel van elkaar gehouden en dat doen zij nog. Toch merk ik dat er ook een veel minder vreugdevolle kant aan die ‘briljant’ zit. En dat is de ouderdom. Die neemt nu soms zorgelijke vormen aan.
Kees Momma wil graag een nieuwe documentaire publiceren om meer aandacht te vragen voor autisme. Voor deze documentaire is echter geld nodig. Help jij Kees met een donatie? Dan krijg je van hem één van zijn schitterende tekeningen thuisgestuurd!
Ouderdom
Wanneer moeder mij ‘oudersdomsprobleem’ hoort zeggen, gaat zij onmiddellijk in het geweer. “Kees, hou op met die onzin!” zegt zij kribbig, “dat wil ik niet meer horen!” Ze kan zich verdedigen wat zij wil, het heeft weinig nut en daarom laat ik het onderwerp maar rusten. Zich opwinden en scènes maken breekt haar tenslotte ook fysiek op.
Ook met mijn vader gaat het niet meer zoals het was. Hij kan moeilijk lopen en zit langer in zijn stoel dan ooit. Met hese stem hoor ik hem soms wat prevelen. Zijn gezicht, en gestalte zijn getekend door de hoge leeftijd van bijna 91 jaar. Ook zijn gehoor is minder. Dat zorgt voor problemen. Zeker in zijn geval want hij blijft weigeren zijn gehoorapparaat te gebruiken. “Ik hoor nog goed”, zegt vader koppig maar moeilijk articulerend. “Niet nodig, dat ding. Gaat best zo.” Dat maakt de communicatie moeilijk.
Onvoorspelbaar
Duidelijk hoor ik hem zijn overtollig speeksel in de mond opslurpen om het ergste kwijlen te voorkomen. Het betreft een stoornis in de motoriek van de mondspieren als gevolg van ouderdom. Mijn ouders echter denken nog steeds dat zij nog dertig jaar zijn…….
Het valt te begrijpen dat ik het hier heel moeilijk mee heb. Voor iemand met een autistische handicap komen dit soort situaties buitengewoon verwarrend over en is de stemming onvoorspelbaar.
Hoe moet ik er in godsnaam mee omgaan? Want instinctief voel ik dat de band met mijn ouders nog zo hecht is. Ik ben zo gewend aan hun denkpatroon en wijze van handelen. Dat raak je als telg nooit kwijt.
Blij verrast
Gelukkig verliep het deze ochtend geheel anders. Ik legde een bezoek af bij het huis van mijn ouders. Ik had bloemen gekocht en die wilde ik hen geven voor deze trouwdag. Toen moeder het boeket zag, voelde ze zich aanvankelijk overrompeld. Ik legde haar uit dat die bloemen voor hen bedoeld waren en overhandigde mijn moeder het boeket.
Ineens werd zij blij. O, wat was moeder blij! Samen waren we in de keuken. Moeder knipte de onderkant van de stelen af om de bloemen in een vaas te zetten. We geraakten aan de praat. Het werd steeds gezelliger. Moeder kwam helemaal los. Na enige tijd konden we probleemloos converseren. Ik kreeg zelfs een kopje koffie aangeboden. Kortom, het was ouderwets gezellig in de keuken van mijn ouders!
Plechtigheid
De middag brak aan. Mijn oudste broer Barent en echtgenote waren bij mijn ouders op bezoek. Later volgden mijn broer Jasper en zijn vriendin Ghislaine en tot slot de burgemeester. Daar waren we dan, met ons allen. Een feestelijke stemming, elkaar hartelijk begroeten, bloemen schenken en nog meer, vulden het huis met vreugde. Het duurde niet lang of de officiële plechtigheid van het in ontvangst nemen van bloemen van de burgemeester voltrok zich.
Kort na de opname werd er koffie ingeschonken, taartjes uitgedeeld en daarmee geraakten de gesprekken goed op gang.
Herfst
Tot slot is op deze feestelijke woensdag nog iets dat niet mag worden overgeslagen: het weer. Dat is eindelijk omgeslagen! Nu ben ik eindelijk verlost van de lang aanhoudende benauwde warmte! Het is eindelijk herfst! In principe vond de omslag al plaats in de namiddag van afgelopen maandag en gisteren voelde het meteen een stuk frisser aan, en vandaag helemaal. Kortom, het is een verademing. Morgen ga ik weer tekenen en verwacht ik dat de rust terugkeert.
Hartelijke groeten,
Kees
Crowdfunding docu ‘Kees vliegt uit’
Regisseur Monique Nolte maakte in 2014 de prijswinnende documentaire ‘Het beste voor Kees’. Kees Momma werd dankzij de documentaire een bekendheid in Nederland en zette daarmee autisme op de kaart. Voor het vervolg, ‘Kees vliegt uit’, startten Doclines en HandicapNL een crowdfunding. Jouw hulp is hard nodig om deze tweede documentaire mogelijk te maken!